خوشا به حال آنانی که پا در سرزمینی می گذارند که انبیای الهی از آدم تا خاتم در آن قدم نهادند.

 خوشا به حال آنانی که دیده ی ظاهری و باطنیشان را آماده ی دیدار کعبه ی الهی و قبة الخضرای رسول و تربت الاحزان بقیع نموده اند.

خوشا به حال آنان که می خواهند لباس احرامِ بی زیور را به تن کنند، تا رنگ پرستش های غیر خدا را از خودشان دور نمایند. خوشا به حال آنان که قصد دارند در مقام ابراهیم به نماز بیایستند تا از بزرگِ بنیانگذاران توحید پیروی کرده باشند؛ در میان صفا و مروه سعی  کنند، تا کوشش هاجر را برای یافتن آب و کمک به قرزندش تجسم نمایند، در هر دور طواف، حجرالاسود را ببوسند به آن سلام کنند و با آن سخن بگویند ، تا اصل تولّی را به جای آورده باشند، خوشا به حالتان که اگر به عرفات می روند به دنبال معرفت حرکت می کنند و اگر به مشعر و منا سیر می نمایند در جستجوی شعور بندگی و پیوند با ربوبیت به سر می برند و ...

بسی سعادت نصیب آنانی که با انجام ظواهر اعمال فیزیکی حج ، توجه به باطن های زلال و روحانی آن هم دارند، و می دانند که روح تمامی عبادات به ویژه روح بلند حج و اعمال با شکوه آن در وجود امام معصوم تبلور پیدا می کند. او نتیجه و تجسم کامل و واقعی حج و روح گرانقدر آن است.

دیدار کعبه ای از خشت و گِل باید ما را به یاد کعبه ی دل بیاندازد. چه زیبا فرمودند رسول خدا که «مَثَلُ الامام مَثَلُ الکعبة اذ تؤتی و لا تأتی » امام به مانند کعبه ای است که مردم وظیفه دارند به سراغش روند و به دور او بچرخند.

در حج باید بدنبال یافتن گم کرده ای که روح اعمال است باشیم. تمامی لحظات این سفر را با او پیوند برقرار کنیم و با او دست بیعت بدهیم؛ با او زمزمه ی « لبیک اللهم لبیک ...» را سر دهیم. با مهر او و یاد او خود را در معرض وزش نفحات رحمانی روحانی الهی قرار دهیم و از تشعشعات آفتاب عالم تاب او گرما و نور بگیریم.

با این اوصاف مگر می شود در حج باشیم و بدور کعبه بگردیم و چشمانمان بدنبال امام کعبه نچرخد، مگر میشود حَجَر راببوسیم و نگوییم :

یا صاحب الزمان!

خالت حَجَر و چاه زنخدان تو زمزم

                                      حاجی نشود هر که نبوسد حَجَرت را

مگر امکان دارد با این حال در عید قربان قربانی کنیم و زبان حالمان این نباشد که :

به عید قربان ، قربان کنند خلق جهان

                                        بتا تو عید منی من شوم تو را قربان

چه قدر حال و هوای خوش حج با یاد امام آرزوی ماست که بدون حضور امام در مناسک، حج پذیرفته نمی شود ؛ به فرموده ی امام صادق علیه السلام « سالی که صاحب این امر در موسم حج شرکت نکند و حضور نداشته باشد هیچ کس حج مقبولی نخواهد داشت.»

پس تمامیت و قبولی حجِ مردم با حضور امام زمان علیه السلام است؛ امام باقر علیه السلام : « تمامُ الحجِّ لقاءُ الامام» دیدار امام کامل کننده ی حج است.

ای خدا میشود که ما هم به مانند محمد بن عثمان عمروی با امام زمانمان در مقام مستجار پرده ی خانه ی خدا را بگیریم و با او همنوا شویم و برای ظهورش دعا کنیم.

         اللهم عجل لولیک الفرج